Kunst en cultuur liefde
Ik ben dol op kunst en cultuur. Niet zo maar dol, echt heel erg dol. Ik dompel mezelf graag onder in een museum, bijvoorbeeld. Want zo voelt het, alsof ik omgeven door de energie van die kunstwerken onderdeel word van hun grotere geheel. Te vaag? Dan maak ik het concreter: ik ben toezichthouder/commissaris bij Oyfo.
Toezichthouder of commissaris?
Er is juridisch en praktisch geen verschil tussen een raad van toezicht en een raad van commissarissen. Voorheen heette je commissaris als je bij een commerciële organisatie in de raad zitting had. En toezichthouder als je datzelfde bij een NGO of stichting deed. Inmiddels is voor de wet commissaris de officiële functiebenaming. Dus hoewel we bij Oyfo ons nog toezichthouder noemen, schrijf ik hier verder over mijn commissariaat.
Hoe beleef ik mijn commissariaat?
Als een verantwoordelijke rol. Ik ben samen met vier collega commissarissen werkgever van de directeur-bestuurder, (strategisch) sparringpartner voor haar en verantwoordelijk voor het en route blijven van de organisatie.
Onze taak is borgen dat alles wat er rondom en in de organisatie gebeurt haar missie ondersteunt. Het is de belangrijkste taak van de db om die missiegebieden realiseren en het belang van de organisatie voorop stellen. Wij als raad dragen echter de eindverantwoordelijkheid daarvoor.
Makkelijk?
Regelmatig gaat het mis en je hebt vast gehoord van de schandalen bij SNV, Vestia en Volkswagen (dieselgate) waar de raad van commissarissen haar verantwoordelijkheid niet nam. De oorzaak van de ellende is volgens mij altijd hetzelfde. Je laat als commissaris toe dat andere belangen dan die van de organisatie voorrang krijgen. Uiteraard begint dit vaak een (of een aantal) niveautje(s) lager, namelijk bij het bestuur of de directeur.
Echt niet!
Makkelijk is het dus niet en gaat het mis dan ben je aansprakelijk. Hoofdelijk aansprakelijk. Da’s best een risico want je hebt als commissaris een haalplicht. Als je niet op de hoogte bent, heb je je werk niet goed gedaan. Wist je het niet, miste je informatie? Jammer dan! Zelfs als je het redelijkerwijs niet had kunnen weten, had je het toch moeten weten. Het is een positie die je niet zomaar aanneemt, maar waar je goed over na moet denken.
Leuk?
Ja, want dat risico maakt het juist een zeer bevredigende rol. Ik ben er trots op dat ik een bijdrage aan Oyfo lever. Aan haar toekomstbestendigheid en aan het vervullen van haar missie. Het is ook een dankbare rol zeker in de kunst & cultuur sector. En het is last but not least ook leuk om dit te doen in een team dat objectief en onafhankelijk ten opzichte van elkaar en de organisatie moet opereren. Het is een bijzonder soort samenwerking met professionaliteit hoog in het vaandel gebaseerd op kritisch, gezond verstand en vertrouwen.
Energiegever
Voor mij is het een energiegever. Ik zie uit naar de vergaderingen, akker graag de documenten door en geniet van het sparren, het in en uitzoomen tijdens de vergaderingen. Het is een cadeautje om welke organisatie dan ook door een commissaris bril te mogen bekijken en ervaren. Het is een positie waar niet veel mensen staan en ook dat maakt het bijzonder.
Solo cultuur tripjes
Parijs, Madrid en Athene bezocht ik afgelopen jaren (pré COVID) om te genieten van al het moois dat zij bieden. Een ontdekkingsreis langs en in architectuur, ruïnes van eeuwenoude prachtige gebouwen – ouwe rommel, zoals ik het liefkozend noem – en musea waar je dagen in kunt dwalen of juist niet. Het is optimaal genieten. Het voelt empowering om solo zo’n trip van een paar dagen te doen. De totale vrijheid om te bingen wat, wanneer en waar je wilt, is ge-wel-dig. Ik kom als herboren thuis bij mijn partner, vier kinderen, stiefvolwassenkind en alle dieren. Dat klinkt wellicht dramatisch maar zo is het! Vol energie, fris en fruitig door de unieke combi van solo zijn en kunst & cultuursnuiven.
Meer weten over strategisch sparren of het combineren van werk en privé? Neem dan contact met me op.