Ik begin in het Engels als eerbetoon aan mijn Amerikaanse en Britse vrienden. En omdat het over mijn Engelse e-boek gaat. De Nederlandse tekst vind je verder naar beneden.
My e-book on Connection is out
It took some time but here it is, published for everyone to read! Yeay, I’m over the moon happy!
Support
The translation process was a long and winding road. I translated the text myself and then asked for help from my American and British friends. A bit out of my comfort zone as I find asking for help a bit difficult. That is however why the support I got feels ever so valuable. I got great feedback and support for which I’m very grateful.
& dilemma
But this great support also brought a dilemma. There is, I tell you, a vast difference in the way Americans prefer their texts, compared to the Brits. Which route to choose? I shared this conundrum on my socials and the feedback I took in was: make sure it is you we read in the text. So I mixed the US and UK style to suit me and my message and set out to write a serious and easy to read e-book. I think I succeeded, but you can be the judge of that!
My rocks
The fundament of my support network was formed by my American friend Clint Williamson and my British friend Jeremy Gordon. Clint scrutinised my texts which was immensely helpful for me. Jeremy helped in staying focussed on the context of what I was sharing in this e-book. The finishing touch was made by my friend Marion Klerken (YON) who designed the e-book in such a way it is appealing to see and read. It resulted in Connection as leadership style and growth model for your business.
Thanks to all my friends over seas for your support! I hope I did you (and your language) justice. I wish ya’ll a good read!
Mijn Engelstalige e-boek Verbinding is er
Het duurde langer dan gepland maar Connection is eindelijk gepubliceerd en ik ben er super blij mee!
Support
De vertaling ging niet zonder slag of stoot. Mijn Engels is erg goed dus vertaalde ik Verbinding als geluksbrenger, leiderschapsstijl en groeimodel, zelf. Toen volgde de stap ietwat buiten mijn comfortzone, de hulpvraag. Ik vroeg mijn Amerikaans en Britse vrienden om het concept te lezen en van kritiek te voorzien. De stap uit mijn comfortzone werd goed beloond. Ik kreeg hartverwarmende hulp en goede feedback waar ik enorm dankbaar voor ben.
& dilemma
Het bracht echter ook een dilemma met zich mee. De Amerikaanse voorkeur wijkt af van hoe de Britten liefst een tekst zien. Welke taal moest ik kiezen? Ik deelde mijn dilemma op social media en de belangrijkste feedback was: zorg dat de tekst bij jou past. Het doel was een serieus, makkelijk leesbaar e-boek met Amerikaanse en Britse elementen en passend bij mij en mijn boodschap. Volgens mij is het resultaat geslaagd, maar dat laat ik graag over aan jou.
Mijn steun en toeverlaten
De basis van mijn support netwerk waren Clint Williamson en Jeremy Gordon. Clint fileerde de tekst en Jeremy zorgde ervoor dat ik de context in het oog hield. Van onmisbare waarde. En de kers op de taart kwam van Marion Klerken (YON) die het e-boek ontwierp. Haar werk maakt het aantrekkelijk om te zien en te lezen. Het resultaat is Connection as leadership style and growth model for your business.
Ik ben super dankbaar voor de steun van mijn overzeese vrienden. Ik hoop dat ik hen en hun talen recht doe. Veel leesplezier!
De live stream bleek niet live, dus mijn grootste angst werd realiteit: er keek niemand. We hadden het pas door na het interview. Een verkeerde link bleek het euvel. Gelukkig was de opname wel gelukt, dus poste ik de dag erna hoe het zat, veranderde alle linkjes in al mijn posts (pfff) en vertelde wanneer de video eindelijk te zien zou zijn.
YouTube werkt 1
Wat ik niet wist: YouTube werkt. Hard en lang. Als je een laaaange video post, duurt het enkele uren of een dagdeel voor YouTube die laat zien. Ach ja, live was het toch al niet meer en dit kon er nog wel bij. Vol goede moed begon ik aan de ondertiteling. En wat een feest, dat kan YouTube automatisch genereren! Of toch niet?
Limburgse zang
De automatische ondertiteling zat vol fouten. En niet een beetje, maar echt om de zin. Waar het aan lag? Ik gok mijn Zuid-Limburgse accent en zangerige toon. Beide dingen waarvan ik dacht dat het wel meeviel behalve wanneer mijn emotie om de hoek komt. Ja, ik kan goed boos worden in Limburgse tongval.
Ik nam aan dat mijn tocht langs Nijmegen (vijf jaar gewoond), IJsselstein (dik een jaar), Nieuwegein (zes jaar) en Almelo (veertien jaar) die vooralsnog eindigt in Bornerbroek (tweeëneenhalf jaar and counting) mijn accent wel iets bijgeschaafd had. Nieuwe ontmoetingen leidden namelijk niet zelden tot de vraag waar ik uit Brabant vandaan kom. Nou, dan ben je als Zuid-Limburgse al een stuk dichter bij de grote rivieren. Ik dacht in elk geval Nederlands te spreken op een niveau waarop YouTube me wel zou verstaan. NOT.
YouTube werkt 2
De ondertiteling werkte ik dus uit met de hand (pfff kwadraat) en toen deed YouTube, op mijn verzoek, de timing. Ik durfde het niet te checken, nog steeds niet. Ik heb het lafjes aan mijn redigeerder gevraagd. Maar zij kon de ondertiteling helemaal niet zien. Nog niet ingeladen en ook hier deed YouTube úren over. Misschien wel een driekwart dag, want er ging een nacht overheen waarin ik niet telkens keek of het al zover was. Je kan ook te ver gaan tenslotte.
Eindelijk was het zover
De video stond erop, met ondertiteling, zelf aan te vinken in je eigen YouTube opties. Weer een YouTube leermomentje voor Bonnie. Het is een inhoudelijk goed verhaal en hoewel er aan mijn interviewtechniek nog te schaven valt, ben ik er tevreden over. Maikel vertelt uitgebreid doch vlot en hij schuwt enige introspectie niet. Dat is ook waarom ik hem uitnodigde. Het is een authentiek, open verhaal geworden, waar we beiden trots op mogen zijn. En de volgende keer? Dan gaan we live. We weten nu hoe het moet.
Met dank aan YouTube voor de leermomenten 😉
Wil jij ook een Mind Dynamix profiel om te ontdekken hoe jouw fundament eruit ziet? Contact me en ik vertel je hoe het proces in zijn werk gaat.
Woensdag 9 februari host ik mijn eerste live stream. Super spannend! Mijn grootste angst is dat er niemand kijkt. Niemand, helemaal niemand… Terwijl ik daar zit met mijn interviewee, ook gênant. Nodig ik je uit, kijkt er niemand naar ons. Ik stel het me voor en de angst vloeit weg. Het zou wel balen zijn, maar hoe erg is het echt?
Leuk leuk leuk
Als ik in dat gevoel van angst ga, lost het als het ware op. Dat is vreemd, zo erg vind ik het kennelijk niet. Uhh, hoe kan dat nou? Dat had ik niet verwacht. Hoe sta ik hier dan echt in? Zoals ik mijn coachees leer, het is een kwestie van perspectief dus vanuit welk perspectief kies ik hier naar te kijken?
Ik besluit dit positief te bekijken en te omarmen dat dit is hoe mijn gevoel beweegt. Kennelijk vind ik dit zo leuk om te doen, dat het oké is als er niemand kijkt. Hoe kan dat en waar ligt dat aan?
Samenwerken
Het eerste dat in mij opkomt zijn de twee mannen met wie ik dit ga doen: Maikel en Bas. Beide fijne mensen en ik kijk er naar uit om met hen samen te werken die middag. Ik ben dus aan het werk met twee mensen die ik leuk vind. Dat is het grootste deel van de feestvreugde, waarbij andere dingen ietwat verbleken, kennelijk.
Leuk mens 1
Maikel is een oud-coachee bij wie ik maanden geleden een Mind Dynamix profiel afnam, er vanuitgaande dat het hem weinig nieuws zou brengen. Ik vraag me af welke toegevoegde waarde zo’n profiel heeft als je jezelf al goed kent (we deden dit na zijn coaching traject). Vooraf spraken we af dat ik hem ga interviewen over zijn ervaring, voor mijn social media. Inhoudelijk gaan we er pas dan op in en ik ben zeer benieuwd wat hij gaat delen met ons.
Het was een enorm plezier om Maikel te coachen omdat hij intelligent, intuïtief en een aanpakker is: he makes things happen. Doel helder en gaan. Bedachtzaam en onderzoekend, alles meenemend wat hij onderweg tegenkomt. Ik heb minstens evenveel genoten van zijn proces als hij dat zelf deed, ook bij de moeilijke stukken.
Leuk mens 2
Bas is mijn broertje en digi expert, super techy in mijn ogen, al kijkt hij daar zelf ongetwijfeld met meer bescheidenheid naar. Hij bood aan me te helpen met het organiseren en realiseren van deze live stream. Heel fijn want solo was dit niet gelukt dat weet ik na alle voorbereidingen vrij zeker. En ook hij is fijn om mee samen te werken. We maakten samen mijn website (hij meer dan ik) en als ik vragen op digitaal gebied hebt, he’s got my back – tegen de tijd dat ik hem bel, weet ik niet eens meer dat ik er een heb. Ook hij heeft duidelijk het doel voor ogen en is heerlijk creatief in het oplossen van hordes die hij tegenkomt.
Desalniettemin ga ik wel mijn uiterste best doen om zoveel mogelijk publiek te verzamelen op 9 februari om 16.00 op YouTube. En ja dit is een uitnodiging, ook als je niets met Mind Dynamix hebt, niet (meer) werkt of niks geeft om zelfontwikkeling, persoonlijke groei of authentiek leiderschap. Het wordt sowieso leuk, dus wees welkom.
You lose
Een live stream geeft de mogelijkheid tot direct contact met kijkers en tussen kijkers onderling. Dat is waar ik me op verheug en feitelijk het enige dat verloren gaat als je niet live kijkt. Potentiële kijkers die dat belangrijk vinden, zorgen wel dat ze erbij zijn, toch? Later terugkijken kan sowieso, want het interview met Maikel over zijn kijk op Mind Dynamix blijft beschikbaar op mijn socials (LinkedIn, facebook, Insta en YouTube).
Aaaarch!
Stel dat er toch niemand kijkt. Dan wordt het een leermoment. Dan wil ik weten waarom. Omdat ik niet de juiste doelgroep uitnodigde of mijn marketing campagne off was? Omdat het medium of tijdstip niet klopte of het onderwerp niet interessant genoeg was? Een onderzoekje want alles heeft een reden of zin, al is het de vraag of je dat kan achterhalen. Laten we dus hopen dat jij het interessant genoeg vindt en kijkt. Dan is er in elk geval 1 gezicht waar we een glimlach op kunnen toveren.
Ben erbij
Wees welkom bij mijn interview met Maikel Nijmeijer (Manager Operations Vicrea) om er achter te komen wat een Mind Dynamix profiel nou echt brengt. Aan inzicht en aan praktische bruikbaarheid, wat heb je er aan? We gaan het je vertellen! En interesseert het je niets? Kijk dan gewoon omdat het leuk is, je niets beters te doen hebt en je er altijd iets van opsteekt.
Ik ben dol op kunst en cultuur. Niet zo maar dol, echt heel erg dol. Ik dompel mezelf graag onder in een museum, bijvoorbeeld. Want zo voelt het, alsof ik omgeven door de energie van die kunstwerken onderdeel word van hun grotere geheel. Te vaag? Dan maak ik het concreter: ik ben toezichthouder/commissaris bij Oyfo.
Toezichthouder of commissaris?
Er is juridisch en praktisch geen verschil tussen een raad van toezicht en een raad van commissarissen. Voorheen heette je commissaris als je bij een commerciële organisatie in de raad zitting had. En toezichthouder als je datzelfde bij een NGO of stichting deed. Inmiddels is voor de wet commissaris de officiële functiebenaming. Dus hoewel we bij Oyfo ons nog toezichthouder noemen, schrijf ik hier verder over mijn commissariaat.
Hoe beleef ik mijn commissariaat?
Als een verantwoordelijke rol. Ik ben samen met vier collega commissarissen werkgever van de directeur-bestuurder, (strategisch) sparringpartner voor haar en verantwoordelijk voor het en route blijven van de organisatie.
Onze taak is borgen dat alles wat er rondom en in de organisatie gebeurt haar missie ondersteunt. Het is de belangrijkste taak van de db om die missiegebieden realiseren en het belang van de organisatie voorop stellen. Wij als raad dragen echter de eindverantwoordelijkheid daarvoor.
Makkelijk?
Regelmatig gaat het mis en je hebt vast gehoord van de schandalen bij SNV, Vestia en Volkswagen (dieselgate) waar de raad van commissarissen haar verantwoordelijkheid niet nam. De oorzaak van de ellende is volgens mij altijd hetzelfde. Je laat als commissaris toe dat andere belangen dan die van de organisatie voorrang krijgen. Uiteraard begint dit vaak een (of een aantal) niveautje(s) lager, namelijk bij het bestuur of de directeur.
Echt niet!
Makkelijk is het dus niet en gaat het mis dan ben je aansprakelijk. Hoofdelijk aansprakelijk. Da’s best een risico want je hebt als commissaris een haalplicht. Als je niet op de hoogte bent, heb je je werk niet goed gedaan. Wist je het niet, miste je informatie? Jammer dan! Zelfs als je het redelijkerwijs niet had kunnen weten, had je het toch moeten weten. Het is een positie die je niet zomaar aanneemt, maar waar je goed over na moet denken.
Leuk?
Ja, want dat risico maakt het juist een zeer bevredigende rol. Ik ben er trots op dat ik een bijdrage aan Oyfo lever. Aan haar toekomstbestendigheid en aan het vervullen van haar missie. Het is ook een dankbare rol zeker in de kunst & cultuur sector. En het is last but not least ook leuk om dit te doen in een team dat objectief en onafhankelijk ten opzichte van elkaar en de organisatie moet opereren. Het is een bijzonder soort samenwerking met professionaliteit hoog in het vaandel gebaseerd op kritisch, gezond verstand en vertrouwen.
Energiegever
Voor mij is het een energiegever. Ik zie uit naar de vergaderingen, akker graag de documenten door en geniet van het sparren, het in en uitzoomen tijdens de vergaderingen. Het is een cadeautje om welke organisatie dan ook door een commissaris bril te mogen bekijken en ervaren. Het is een positie waar niet veel mensen staan en ook dat maakt het bijzonder.
Solo cultuur tripjes
Parijs, Madrid en Athene bezocht ik afgelopen jaren (pré COVID) om te genieten van al het moois dat zij bieden. Een ontdekkingsreis langs en in architectuur, ruïnes van eeuwenoude prachtige gebouwen – ouwe rommel, zoals ik het liefkozend noem – en musea waar je dagen in kunt dwalen of juist niet. Het is optimaal genieten. Het voelt empowering om solo zo’n trip van een paar dagen te doen. De totale vrijheid om te bingen wat, wanneer en waar je wilt, is ge-wel-dig. Ik kom als herboren thuis bij mijn partner, vier kinderen, stiefvolwassenkind en alle dieren. Dat klinkt wellicht dramatisch maar zo is het! Vol energie, fris en fruitig door de unieke combi van solo zijn en kunst & cultuursnuiven.
Meer weten over strategisch sparren of het combineren van werk en privé? Neem dan contact met me op.
Het begint met definities, wat is werk en wat is privé? Jij doet waarschijnlijk -net als ik- soms een privé dingetje tijdens je werk en omgekeerd. Zeker de nieuwste generatie werknemers vindt het de normaalste zaak van de wereld dat werk en privé door elkaar lopen. Is er überhaupt wel een duidelijke grens voor hen? Ik denk het niet en zie dat het prima kan werken. Ik denk ook dat het een generationele mindset is.
Werk blijft op je werk
In loondienst en werkend op locatie is het duidelijk. Je werkt op bepaalde tijden en je bent niet thuis. Dat gold meer voor de generatie van mijn ouders (nu in de zeventig) dan voor mij. Toch nam mijn vader als adjunct-directeur van een LTS regelmatig werk mee naar huis. Mijn moeder niet, zij werkte in een herenmodezaak dus haar werk bleef waar het was, in de winkel.
De pré mobiele telefoon historie
Toen ik ging werken, waren er nog geen mobiele telefoons dus dat scheelde. Ik was niet altijd bereikbaar. En toen ze net opkwamen verzette ik me er ook tegen. Waarom wil je altijd bereikbaar zijn, waarom, waar om? Ik kon het niet bedenken (nog steeds niet trouwens). Maar het was wel fijn en vooral praktisch om meer bereikbaar te zijn. Niet alleen privé maar ook voor je werkgever. En daar begint de glijdende schaal.
Kun jij de piepjes weerstaan?
Voor werkgevers werd het normaal om een telefoon aan te bieden of op z’n minst een abonnement, zodat je bereikbaar bent waar je ook bent. Als die nieuwe gadget rinkelde was het te interessant, je wilt toch weten wie jou belt. Dus neem je op. En je went belachelijk snel aan het gemak van die bereikbaarheid. Zeker in mijn werk waar ik enige verantwoordelijke was en niemand mij waarnam bij afwezigheid. Zo bleef niets liggen tot de volgende dag of had ik de ochtend erop een vliegende start.
Nu
Inmiddels regelt iedereen privé dingen op het werk en is het normaler om in je privétijd wat werk af te handelen of in gang te zetten. Thuiswerken is door een pandemie voor velen van ons inmiddels normaal. Als het niet een hele week is, dan een gedeelte. Sinds mijn ondernemerschap zo’n vier jaar geleden werk ik vanuit huis. De opbouwfase was heftig want er is altijd iets te doen ofwel werken aan werk of het werk zelf. Daardoor liet ik werk en privé door elkaar lopen, waardoor ik in mijn hoofd bijna continu met werk bezig was.
De balans – 1
De balans zit in je hoofd. Althans daar begint het want is noodzaak om te vertrouwen op het feit dat vrije tijd nemen, je business verrijkt. Je hebt fysiek en vooral mentaal vrije tijd nodig om te herstellen, fit te blijven, gemotiveerd, geïnspireerd te worden, om werken leuk te blijven vinden.
Dat is best moeilijk als ondernemer en ook in loondienst kan dat een uitdaging zijn. Iets dat helpt is jezelf blijven prikkelen, bijvoorbeeld door het volgen van een opleiding. Voor mij is dat een activiteit die ergens tussen werk en vrij in hangt.
Break
Een opleiding volgen voor je werk is onderdeel van je werk, maar voelt meestal anders dan je werk zelf. Je bent in een andere omgeving met andere mensen, je doet andere dingen, denkt over andere dingen na dan je op een normale werkdag doet. Het is een uitstapje (al dan niet letterlijk) en hoe dan ook een mentale break van je werk. Ook als het online is.
Ontdekkingsreiziger
Ik ben nature geïnteresseerd in nieuwe dingen of dat nu theorieën of werkmethoden zijn, maakt niet uit. Alles wat nieuw is vind ik per definitie leuk tot het tegendeel zich bewijst. Dus volg ik regelmatig opleidingen en die zijn heel divers al is er een gemene deler. Ze hebben allemaal een verbinding met mijn werk als leiderschapscoach en strategisch sparringpartner. Liefst leer ik op locatie en in fysieke aanwezigheid van andere mensen. De afgelopen periode was het meestal online en dat vind ik een vette uitdaging.
Focus
Het online volgen van een symposium zoals dat van NOBCO vergt van mij een enorme focus, die ik blijkbaar niet heb. Ik ben niet zozeer een goede multi tasker maar wel een briljante multi thinker. En dat betekent dat ik op zo’n dag de plenaire verhalen slecht deels meekrijg, omdat ik er voor kies mijn ideeën uit te werken. Die komen deels voort uit het symposium, dat wel, maar deels waren ze er al. Klaar om in te duiken en dat kan best tijdens zo’n symposium, toch?
Onbewuste triggers
Voor mij werkt dat goed. Ik merk namelijk dat mijn aandacht regelmatig getriggerd wordt door een woord of een zin van de verteller. Ik verleg mijn focus naar dat scherm en laat het andere scherm voor wat het is. Ik schakel en pik de voor mij bestemde informatie alsnog op. De sessie afrondingen die ik wel altijd volg, brengen geen nieuwe dingen dus het werkt!
De balans – 2
Wil je echt eventjes vrij zijn tijdens een werkdag, kies dan een activiteit die je focus verlegt. Een andere aanrader is uit je werkomgeving stappen. En dat kan op verschillende manieren. Eentje is de welbekende lunchwandeling alleen of met collega’s. En als je samen gaat, praat dan over andere dan werk-gerelateerde dingen. Dan kom je gegarandeerd mentaal frisser terug. Of maak even een praatje een kantoor of gebouw verderop, eentje over sport, films, eten, whatever als het maar niet over werk gaat.
De balans – 3
Daar komt ie: je wilt in je vrije tijd helemaal los zijn van werkgedachten. Hoe doe je dat? Praktisch.
Berg je werkspullen op en wel letterlijk uit zicht in een kast. Dit werkt heerlijk, zowel op kantoor voor je vertrekt als thuis. Als je thuis werkt en je hebt een aparte werkruimte, zorg ook dat je het daar netjes opgeruimd achterlaat. Het klinkt wellicht vreemd, maar door op te ruimen, ruim je mentaal ook op en sluit je af.
Plan. Plan je vrije tijd in. Het helpt als mijn agenda zegt: Netflixen. Of wandelen met Ares. Of dit en dit boek lezen. Ook dit klinkt misschien raar, maar probeer het. En houd je er aan ook als het ongemakkelijk voelt, doe het. Ik beloof je dat het werkt.
Gun jezelf vrij
Als het je lukt, zet de meldingen van werkgerelateerde mensen en groepen uit. Dit is een moeilijke voor de meesten van ons door de Fear Of Missing Out die onze continue bereikbaarheid in de hand werkt. Laat los. Relativeer je FOMO want serieus, wat mis je nou echt? Tijd met jezelf, kwalitijd met jouw mensen! En dat is de meest kostbare tijd van alle tijd die je hebt. Dat reflecteert in de tekst op je urn en niets anders.
Kies JOMO
Dus ga voor de Joy Of Missing Out. Geniet van het feit dat je niet weet hoe het op of met je werk gaat. Gun jezelf ruimte om dingen te doen die je leuk vind, die wellicht nutteloos lijken, die misschien niets bijdragen voor een ander. Maar wel voor jou omdat je er blij van wordt. Om met een cliché (en dus waarheid) af te sluiten: jij bent het belangrijkste in jouw leven. Dus zorg goed voor jezelf.
Ondersteuning nodig bij het ontdekken van je balans? Dat kan, neem contact met me op dan bespreken we vrijblijvend of en hoe ik jou kan ondersteunen
